Yakınlık

Yakınının kalbinin derinliklerinde gezinmek, sancılarını, sıkıntılarını, acılarını, sevinçlerini derinliklerinde hissetmek kaçınılmaz bir sonuçtur yakınlıkta. En yakın bu yüzden hep maşuk olmuştur. Günlük hayatımızda ise hep parça parça yakınlıklarımız olur. Ve her birimiz parça parça oluruz hayatın dağdağasında. Derinlerimizde bir yerlerde içinde bulunduğumuz bu kesreti tevhide sevk eden bir merkez bizi sürekli bir öz denetim ve öz gözetime teşvik eder. Bu merkezin bende doğurduğu sonuç bütün insanlığın yedi milyarlık tek tek unsurları ile birlikte bir olduğudur. İçine düşülen farklılık ve çelişkilerin sadece birer perde oldukları en iyi aşkta anlaşılır. “En yakın” olan maşuktur. O halde aşkın en büyüğü perdeler kalktığında “bir” olan insanlığın bütününe duyulan aşktır. Günlük yaşamımızdaki yakınlıkların bizi parçalaması perdelerin gerçekliğine duyulan kuvvetli inançtan gelir. Bu bana göre bir aldanıştır ve bu aldanışın temelinde şeytan olarak kodladığımız bencilliğimiz yatar. Bencillik bizi birbirimize düşman ve rakip haline getirir. Günlük hayatımızdaki yakınlıklarımız bu bencilliğin gölgesi alında şekillenir ve bizi tevhide sevk eden, öz denetim ve öz gözetimi teşvik eden vicdan dediğimiz merkezimizi zayıflatır. Bilinç ve ruh dünyamızın dinginliğini yıkar, paramparça eder. Sonrası ise; psikolojik, sosyolojik, ekonomik, ideolojik vesaire bin bir türlü sorundur. Dünya aşksız cehennem aşkla cennettir.